عود سوزاندن عبارت است از سوزاندن مواد طبیعی معطر که با سوختن خود دودی معطر در محیط منتشر می کنند. معادل انگلیسی عود یا بخور،کلمه incense است که از ریشه لاتین incendere به معنای سوزاندن گرفته شده است. این سوزاندن می تواند به طور مستقیم یا غیر مستقیم انجام شود که ساده ترین مثال برای بخور به روش سوزاندن مستقیم، عودها هستند. در این مقاله برای سهولت بیشتر در اغلب مواقع برای ترجمه کلمه incense از واژه عود استفاده شده است.
از سوزاندن عود در مراسم مذهبی، مراسم تطهیر، آروماتراپی و مراقبه برای ایجاد یک حس و حال خوب و یا مقابله با بوی نامطبوع استفاده می شده و می شود.
پیشینه استفاده از عود در آیینهای مذهبی و نیز طبابت به وسعت قرنهاست چنانچه سوزاندن چوب معطر در مراسم مذهبی زرتشتی مرسوم بوده و هم اکنون نیز در میان زرتشتیان رواج دارد و در ساعاتی از روز در آتشکده های ایشان انجام می شود.
احتمال می رود که اولین استفاده از عود یا بخور به مصر باستان برگرد زمانی که رزین صمغ و محصولاتی از درختان معطر از عربستان و سواحل سومالی به منظور استفاده در مراسم مذهبی وارد مصر می شد.
نوشته های باستانی حاکی از استفاده از عود یا بخور در ادیان و فرهنگهای قدیمی به عنوان یک آیین معنوی است.
استفاده از عود هزاران سال قدمت دارد و نشانه های حاکی از این قدمت در سراسر جهان یافت شده است به طوریکه می توان باور داشت سوزاندن عود و بخور دادن برای مدت زمانی طولانی بخشی از بسیاری از فرهنگ های مختلف بوده است. کارشناسان معتقدند که سوزاندن اقلامی از قبیل سدر، انواع دانه ها، ریشه ها، و رزین، اولین تجربه های بشر در زمینه استفاده از عطر ناشی از سوزاندن مواد طبیعی و به دنبال آن تهیه عود و استفاده از بخور بوده است.
یکی از یافته های باستانی که از قدمت استفاده از عود و بخور حکایت می کند برمی گردد به زمانی که مقبره توتعنخ آمون کشف شد؛ باستان شناسان در دره پادشاهان در تبس، مقادیر عظیمی از روغن، عطر و عود اطراف بدن مومیایی یافتند.
به نقل از مورخ مسعودی، به میهمانان خلیفه قرن نهم (مأمون) پیشنهاد می شده است که پیش از دیدار با خلیفه از عود برای معطر کردن خود استفاده نمایند.
در مورد پیشینه ارتباط عود و طبابت باید گفت: گفته می شود رایحه درمانی نقش مهمی در سیستم درمانی بقراط داشته است ؛ باور بر این است او که پدر طب، (۴۶۰-۳۷۷ قبل از میلاد) خوانده می شود، اولین سیستم علمی پزشکی را به وجود آورده است و حتی بر اساس یک افسانه، طاعون را از طریق سوزاندن گیاهان معطر از آتن خارج ساخته است.
بخور دادن و آروماتراپی دست در دست هم حرکت می کنند . با استفاده صحیح از عود یا بخور، می توان از قدرت درمانی آن برای کاهش اضطراب، استرس و ترس، کاهش بی خوابی، سرعت بهبودی و نیز افزایش تحریک و تجدید انرژی، پاکسازی محیط و آماده شدن برای مراقبه و نیایش استفاده کرد. همچنین با تحریک اعصاب بویایی حالتهای مختلف جسمی عاطفی و روانی را به وجود آورد که که اساس آنها بر عطر و بو است.
یونانیان باستان یک رویکرد علمی به استفاده از عود دادند. ژاپنی ها آن را موجب تصفیه ذهن و بدن، بهبود ارتباطات، همدم تنهایی و ارمغان آور لحظات صلح در میان هرج و مرج می دانند . آگار (Jinkō) و چوب صندل (Byakudan) دو ماده مهم در بخور ژاپنی هستند. عودها برای اولین بار حدود سال ۲۰۰ میلادی به چین آورده شد و در دوران سلسله تانگ (۶۰۷ ۶۱۸) به آرامی از یک ابزار معنوی و یا پزشکی به یک مورد مشترک میان عموم مردم برای استفاده روزانه تبدیل شد. چینی ها در دوران سلسله مینگ (۱۳۶۸-۱۶۴۴) استفاده از بخور در قالب چوب(عود) را توسعه دادند.
عودها به شکهای مختلفی چون شاخه ای، چوبهای خام،روغن، مخروطی،علفهای خرد شده و پودر به بازار عرضه می شوند. همچینی عود سوزهایی به اشکال هنری در بازار موجود هستند که می توانند برای سهولت استفاده از عود و نیز شیئ ای دکوری مورد استفاده قرار گیرند. یک بسته از عودهای رنگارنگ به همراه عود سوزی هنری می تواند یک هدیه متفاوت برای زمان دیدار یک دوست قدیمی باشد.
همه ما در این سالهای عمری که از خدا گرفته ایم این تجربه را داشته ایم که بوی خوش می تواند دری برای ورود به باغ حال خوش باشد.
همچنین انواع اسانس سوزهای هنری در طرح های مدرن و سنتی در بازار موجود است که می تواند رایحه خوش دوستی را در منزل دوستان شما متصاعد نماید.
ترجمه با کمی تصرف: معصومه غنیان
منبع: http://www.fragrantica.com/notes/Incense-68.html
